ﻣﻌﻴﺎﺭ ﭘﻨﺠﻢ: ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺟﺴﻤﻲ، ﺭﻭﺣﻲ و ﺭﻭاﻧﻲ
کسی که دچار بیماری روحی است ، روزانه چندین قرص اعصاب می‌خورد تا تعادل روحی خودش را حفظ کند یا کسانی که روان درمانی می‌شوند این افراد تا زمانی که درمان نشده‌اند ویا تا زمانی داروهایشان قطع نشده است توصیة ازدواج با آنها را نمی‌کنیم. سلامت روح و روان در ازدواج ضروری است.
اما ما نمی توانیم بگوییم، شما حتما باید با کسی ازدواج کنید که از نظر جسمی سالم باشد. نه. با کسی که از نظر جسمی دچار اختلال است می‌شود ازدواج کرد. ولی ما باید از او بخواهیم که خیلی واضح دربارة بیماری‌اش برای ما توضیح دهد. کِی دچار این بیماری شده و چرا؟ برای درمان چکار کرده است و زیر نظر کدام پزشک بوده است؟ چه قرص‌هایی مصرف می‌کند؟ آیا بیماری‌اش علاج دارد و.... . ما اعتمادی به پاسخی که او می‌دهد نمی‌کنیم. البته نمی‌گویم بدبین باشید بلکه می‌گویم چشمهایتان را باز کنید. می‌رویم پیش یک پزشک دیگر و می‌گویید من با کسی می خواهم ازدواج کنم که مثلا تالاسمی مینور یا صرع یا سردرد میگرنی دارد. ( دکتری که شما انتخاب می کنید و نه دکتری که او پیشش بوده). چون ممکن است اطلاعاتی را به شما ندهد.
بپرسید که اگر این بیماری قابل درمان است طول درمان آن چقدر است؟ آیا احتمال عود کردن و شدت گرفتن دارد؟ احتمال انتقال به فرزند را از طریق وراثت دارد؟ ممکن است دکتر بگوید که من باید آزمایشهای جدیدتری را انجام دهم یا نیاز به پروندة او دارم، باید با دکتر همکاری شود. بعد از همة این کارها اگر دلتان خواست میتوانید با او ازدواج کنید.
آیا می شود با یک فرد معلول و یا جانباز ازدواج کرد؟
بله. ولی شرط دارد.
شرط اول)ازدواج از سر دلسوزی وترحم وفداکاری نباشد
شرط دوم)مراجعه به مراکز نگهداری معلولین
شرط سوم)گفت وگو با کسانی که با این افراد ازدواج کرده و زندگی می‌کنند
شرط اول)ازدواج از سر دلسوزی وترحم وفداکاری نباشد. فداکاری و ایثار می تواند دلیل و عامل شروع یک زندگی باشد ولی عامل دوام آن نیست. چون بعد از مدتی این هیجانات و احساسات فروکش می‌کند. و بعد می‌بینید که دیگر تحملش را ندارید. کسی که می خواهد این کار را بکند باید یک آدم خیلی خاص و با کرامت و با روحی بزرگ و مسئول باشد. ما ازدواج با این عزیزان را به عنوان یک نسخة عمومی تجویز نمی‌کنیم. چون هر کسی از عهدة آن بر نمی‌آید و قادر نیست. باید بداند که این کار، ایمان بالا و پایداری می خواهد.
شرط دوم)مراجعه به مراکز نگهداری معلولین. حالا اگر احساس کردید می توانید از عهدة این کار برآیید، که با یک عزیز ویلچری ازدواج کنید توصیه می‌کنیم ، قبل از تصمیم‌گیری نهایی به یکی از مراکزی که با این عزیزان سر و کار دارند، بروید. و با مشاورین آن مرکز صحبت کنید و از ویژگیهای جسمی و روانی آنها اطلاعات بگیرید و از محدودیتهای حسی و حرکتی و حساسیتهای رفتاری آنها بیشتر آشنا شوید.
شرط سوم)گفت وگو با کسانی که با این افراد ازدواج کرده و زندگی می‌کنند. حتما به سراغ کسی بروید که با این عزیزان ازدواج کرده‌اند و از سختیها ، چالشها ، دردسرها و پستی بلندیهای این نوع زندگی سوال کنید. بپرسید که آیا اذیت شده‌اند یا نه؟ از زندگی‌اش لذت می‌برد یا نه؟
اطلاعات بگیرید و با چشم باز عمل کنید. ببینید آیا میتوانید تا پایان عمر این مساله را بپذیرید؟ ممکن است یکسال دیگر پشیمان شوید. ممکن است از دست هم عصبانی شویید. آیا آن موقع پشیمان نمی‌شوید؟ آیا میتوانید با نگاههای مردم که احیانا ترحم آمیز و پرسشگرانه و متاسفانه متلک آمیز کنار بیایید؟ ببینید میتوانید بخاطر بالا و پایین شدنهای زندگی، همسرتان را بخاطر شرایط جسمی‌اش تحقیر نکنید؟ میتوانید همیشه جوری در خدمتش باشید که نقصش را احساس نکنید؟ ازدواج با این عزیزان کار قشنگی است و آفرین بر کسی که این کار را انجام می دهد. ولی ببینید اهل این کار هستید یا جوگیر شده‌اید؟
از آیت الله قمی سوال کردند که آیا شما ازدواج با آدم جانباز و معلول را توصیه می کنید؟
«ازدواج کن ولی با همسری که عشق و لذت، تو را به سمت او ببرد نه ترحم و رغبت.»
